𝐃𝐞 𝐳𝐨𝐫𝐠 𝐳𝐢𝐭 𝐤𝐥𝐞𝐦, 𝐥𝐚𝐭𝐞𝐧 𝐰𝐞 𝐝𝐞 𝐳𝐨𝐫𝐠 𝐯𝐞𝐫𝐦𝐞𝐧𝐬𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞𝐧!

Nu kom ik op een scheidslijn waarbij kwetsen en gekwetst worden heel dun is. Mijn intentie met dit bericht is om mijn zorg uit te spreken en niet mensen “meer” te kwetsen.

Als je klem zit is het beter om eerst even voor jezelf te zorgen. Te reflecteren. Hoe gaat het nu en hoe kunnen we nu echt zorgen. Dat zeggen we tegen onze cliënten, even tijd nemen voor jezelf, laten we dat als zorg ook doen.

Zo komen er regelmatig cliënten bij mij; “uitbehandeld”. Deze mensen hebben “alles” al geprobeerd. Vaak hebben deze mensen een doodswens. Als ze bij mij komen zeggen ze vaak: “Joyce; ik snap het als je mij niet aanneemt als cliënt, ik ben erg complex.”  Ze zeggen dan: “Ik wil jou en de paarden niet belasten, er is geen hoop meer voor mij.” In de cognitieve therapie hoorde ik allemaal dingen die ik heb, ik kan er maar beter uitstappen. Horen dat je “uitbehandeld” bent en dus “opgegeven”.

Ik schrik hier elke keer weer van, horen dat je uitbehandeld bent moet wel zo verdrietig zijn. Voor deze mensen word vaak alleen euthanasie als redmiddel gezien. Wat ik schrijnend vind is dat dit niet altijd zo is, het zijn zeer pijnlijke kwesties.

Ik zie dat de zorg veelal koud is, afstandelijk, kijkt in protocollen in plannen en niet naar de mens. Ik doe het anders! Mijn uitgangspunt is dat ik mij als hulpverlener verbind met mijzelf om vervolgens mij te verbinden met mijn cliënt. Zonder oordeel empathisch luister wat mijn cliënt zegt en niet zegt. Niet luisteren om te antwoorden of om te puzzelen in welk “hokje” ze passen maar te luisteren als mens. Wat voelen ze? 

Met paarden werken is magisch. Paarden zorgen heel goed voor zichzelf. Als ze kuddegedrag vertonen zal je ze nooit teveel belasten. Als het namelijk niet veilig voor ze is komen ze niet bij je. En juist bij deze cliënten komen ze direct. Deze cliënten zijn namelijk open en eerlijk, congruent, dus voor het paard veilig en betrouwbaar. Dit geeft zowel voor de paarden als voor de cliënt een veilig gevoel.

Een paard haalt je emoties boven. Deze mogen er zijn en doorleeft worden. Door ze te voelen, ze serieus te nemen bij de paarden kunnen deze verwerkt worden. Door lichaamsgericht, systemisch en energetisch (laten we zeggen holistisch) met ze te werken komt er hoop. We werken met de paarden, we mediteren en tijdens alle onderdelen worden emoties gevoeld en doorleeft.

Ze komen in een veilige omgeving waar ze zichzelf kunnen zijn. Hier kunnen ze meer en meer ontspannen. Voelen ze zich gehoord en gezien. Door emoties te voelen kan je ze helen. In het gevoel kunnen we aan de slag met hun trauma’s. En helaas zie ik er veel die extra trauma hebben opgelopen in de zorg.

Na het werken met ze met de paarden en de meditaties zijn ze vaak moe en dankbaar. Ze werken hard door juist te doorleven. Bij mij krijgen ze knuffels, als ze dat willen. Alles samen werkt al zo helend voor ze.

Je bent niet je diagnose, je bent mens. Door in een veilige omgeving te werken met het paard komen ze in verbinding met zichzelf. Dissociëren ze niet meer, auto mutileren ze niet meer, willen ze niet meer dood maar gaan ze kijken hoe ze hun levenskwaliteit kunnen verbeteren. Door de verbinding met hunzelf en een veilige setting hoeven ze niet meer bang te zijn om te voelen. Kunnen ze weer mens zijn en krijgen ze weer betekenis in het leven en in de samenleving. Ze voelen dan dat ze van waarde zijn. En dat is zo mooi!

Het verbinden met jezelf als hulpverlener maak ik mij wellicht wel het meest zorgen om. Daar zit in mijn ogen namelijk de sleutel. Want hoe kan je nu met je cliënt verbinden als je er 7 op een dag moet zien? Er is namelijk geen tijd voor jou als hulpverlener. En er is geen adequate tijd om goed te behandelen. Zo krijgen we veel uitval in de hulpverleners in de zorg. Met als gevolg de lange wachtrijen.

Mensen krijgen dan maar meer medicatie en met die medicatie komen ze nog verder van zichzelf af te staan. Mensen zijn verdooft.

Ik gun mensen zo de verbinding met zichzelf. Alle mensen, cliënten en hulpverleners!

Mijn ode aan de zorg kan je hier ook lezen:

Groei en bewustwording: tegen een paard kun je niet liegen

Mijn wens is dat we als reguliere en niet-reguliere zorg meer gaan samenwerken. Want wat is het verschil eigenlijk? De een wordt vergoed, de ander mogelijk niet, er wordt gepretendeerd dat datgene dat dan vergoed wordt “beter” zou zijn. De ene is “wetenschappelijk bewezen”, de ander niet?” Laten we kijken wat wel werkt voor mensen.

Laten we de zorg vermenselijken.

Wat ik zie is dat de reguliere zorg veelal cognitief behandelt. Maar wij zijn niet alleen ons brein. Je hebt een hoofdbrein, een hartbrein en een buikbrein. Als deze 3 samenwerken komen we in balans. Zijn we congruent en veilig voor het paard. Hoeven we niet de veiligheid buiten ons te zoeken, dan hebben we hem in ons gevonden en kunnen we voor onszelf weer veilige situaties creëren. Zelf regie en balans in handen nemen, daar worden we zoveel krachtiger van!

Maar voordat we daar zijn moeten we veiligheid om onze cliënten creëren, ons eerst verbinden met onszelf en dan ons verbinden met ze zoals een kudde paarden zich verbind om veilig te zijn.

Daarom is mijn wens voor 2024 dat we als hulpverleners verbinden met onszelf, onze cliënten; we meer holistisch mensen gaan benaderen. Meer vermenselijking, niet alleen voor onze cliënten maar juist ook voor ons als hulpverleners.

Dit zit hem als hulpverlener om te kijken naar jezelf. Je krijgt namelijk als hulpverlener de cliënt die je verdient. Je cliënt heeft dan punten die jou raken als hulpverlener. 0p dat punt kunnen we 2 dingen doen. We kunnen ook gaan overleven en op de automatische piloot gaan om maar andere mensen te moeten blijven helpen. We gaan dan uit verbinding met onszelf. We kunnen ook gaan voelen wat het met ons doet, onszelf de ruimte geven om mens te zijn en blijven en onze eigen “ballast” ermee op te ruimen zodat we deze niet hoeven te projecteren op onze cliënten. Laten we het goede voorbeeld geven.

Daarom organiseert SenChi in 2024 mini-retreats zowel voor hulpverleners als voor cliënten. Even tot jezelf komen, in verbinding komen met jezelf.  Samen met het paard kijken waar je veiligheid kunt vinden in jezelf. Zodat je weer opgeladen de maatschappij weer in kunt.

Want je dient namelijk eerst voor jezelf te zorgen voordat je voor een ander zorgt.

(denk aan de zuurstofmaskers in het vliegtuig).

Kom bij de paarden en ervaar bij SenChi wat we voor je kunnen doen.

Heb je interesse? Mail dan naar mail@sen-chi.nl

Laten we de wereld een stukje mooier maken en dat begint met de verbinding met onszelf.

Graag zie ik je in 2024, hou mijn berichten in de gaten voor evenementen.

Geschreven met inspiratie van Nurcan Mulder