“𝓖𝓮𝔀𝓸𝓸𝓷” 𝓮𝓷 𝓳𝓮𝔃𝓮𝓵𝓯 𝔃𝓲𝓳𝓷

Hij was nog niet van de fiets af en rende naar Tinky, er was direct een klik. Samen waren ze erg nieuwsgierig naar elkaar.

Als een echte leider staat hij daar bij de paddock. Hij rende om de paddock heen en delegeert Tinky te volgen, en dat doet ze. Dikke pret hebben ze samen. Ik zeg tegen zijn moeder: “hij kan maar zo een goede directeur worden later.” Zijn moeder glimlacht.

Sam ontspant en is echt helemaal zichzelf bij Tinky. Ik zeg tegen zijn moeder: “we laten ze zo nog even lekker spelen.” Ze knikt en kijkt liefdevol naar haar zoon. Tijdens het observeren praat zij mij bij hoe het met hem gaat.

Sam gaat op zijn knieën naast de paddock zitten en Tinky komt met haar hoofd helemaal bij hem. Hij is totaal niet bang. Tinky vind het maar interessant dat nieuwe ventje vol energie, en volgt hem in alles wat hij doet.

Sam vraagt tijdens het poetsen alles over Tinky, over of het een jongen of een meisje is en of ze dan ook baby’s kan krijgen. Over paardenschoenen (hoefijzers) en die rare wrat op d’r benen. En komt er uit dat uier melk? Sam is zelf net een jong veulen en dartelt heen en weer. Ondanks dat Sam best hoog in zijn energie zit blijft Tink rustig kijken en laat ze hem zijn gang gaan.

En ineens komt hij tot rust. Zucht een keer, aait Tink en constateert dat ze heel erg zacht is. Hij begint te vertellen dat hij best wel heel snel boos kan worden. Hij knuffelt Tinky. Spelenderwijs komt er steeds meer uit wat hem dwars zit, hij lijkt wel een ballon waar de lucht uitloopt. Ineens zegt hij: “kijk nou Joyce; ze is wel vies maar ze heeft daar wel een hartje! Daarom is ze zo zacht!” En hij knuffelt haar intens.

Dan zegt hij: “Zal ik onder haar doorlopen? Ik denk dat ik dat wel kan.” Ik kijk hem rustig aan en zeg: “Dat denk ik ook, en het hoeft niet hoor! Dat is best spannend en ik vind je al zo dapper.” Met zijn ogen vraagt hij mij om toestemming en ik stem in. Ik zeg: “wel op mijn teken, en ik houd haar vast.” Dat vind Sam goed. Ik zie hem goed de omgeving observeren, en kijkt nog net niet links, rechts, links of er auto’s aankomen. Hij is voorzichtig, wacht totdat hij overzicht heeft, ik knik en dan gaat hij heel rustig onder Tinky door.

En trots dat ie is! In zijn voetbaltenue staat hij te juichen of Nederland heeft gewonnen. Eigenlijk zegt Sam altijd dat hij dingen niet kan. Door dit te doen groeide hij direct 10 cm. Ik zie hem denken en al heel snel vraagt hij: “Joyce mag ik ook even op Tinky zitten?”

Samen met mama pakken we ook deze uitdaging aan. Hij heeft zichzelf vandaag overwonnen. Hij voelt zich soms niet begrepen, dat maakt hem snel boos en toch is hij ook heel vrij. Het is balans zoeken, uitvinden wat hij wil en wat er getolereerd wordt door zijn omgeving. En als ik dat bedenk zie ik Tinky heel moe staan.

En ik vraag mij af als je zo lekker vrij in het leven kan staan en je gewend bent om je eigen regie te pakken dat het ook wel erg vermoeiend moet zijn om aldoor opdrachten van anderen aan te nemen. En op dat moment zegt mama: “Volgens mij is Sam moe.”

We ronden af met de woorden van Sam: “ik wil een andere keer weer met Tinky!”